Volgens de nieuwsberichten heerst er een bemanningstekort op de Nederlandse vloot. Er is een gebrek aan goed opgeleide officieren.
Enkele jaren terug vond er een grootscheepse schoonmaak plaats en werd een deel van het Hollandse personeel ontslagen. Er stond geen advertentie meer in de krant en geen enkele rederij bood vacatures aan. Open sollicitatiebrieven bleven onbeantwoord. Buitenlands personeel kon echter overal aan het werk. Russen en Filippijnen namen de plaats in van de nationale bemanning. Lees verder
Tien jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met een Rus. Een grote behaarde man van een jaar of 45. Hij was eerste stuurman en heette Sergei. Ik was leerling en liep met hem de hondenwacht. In tegenstelling tot Hollandse stuurlui, die me afsnauwden als ik ’s nachts op de brug een lampje aandeed, knipte Sergei het grote licht aan als ik op wacht kwam. Hij riep me bij zich, trok aan het boord van mijn T-shirt en bekeek mijn borsten.
‘Zo,’ zei hij. ‘Ze staan er mooi bij vanavond. Je bent vrolijk!’ Lees verder
“Het wordt voor vrouwen steeds normaler een militair beroep te kiezen.” Lees verder
De douaneformaliteiten rondom het in- en uitvoeren van scheepsladingen roepen een sfeer op van een strak sovjetregiem. Mannen in uniformen betreden het schip zodra het aan de kade ligt afgemeerd. Totdat de enorme papierwinkel is afgehandeld, mag geen bemanningslid van boord. De gespannen gezichten van de douanebeambten vertonen pas een vage glimlach als de kapitein een fles wodka op tafel zet. Fleur van der Laan, zeeman en auteur van de romans Rus(2006) en recentelijk Zwarte Zee maakte voor Prospekt een verslag uit de haven van Odessa. Deel 1, Deel 2, Deel 3
De steiger van de gemeente Schoonhoven, waaraan het boor- en sondeerschip de ‘Geonaut’ deze week gelegen is, gaat bij hoog water kopje onder en is zo glad als ijs.
Krijn Geyteman, projectleider bij de BAM, staat in het gangboord van de Geonaut en vangt me op als ik over de steiger naar beneden glijd. Het groenoranje scheepje heeft een lengte van bijna 31 meter en is eigendom van de Ruiter Boringen en Bemalingen, een onderdeel van de BAM. Lees verder
Terwijl ik op het vliegveld van Nice een rode koffer van de loopband aftrok, ging mijn
telefoon. ‘Ben je geland? Fijn’ klonk een Amerikaanse vrouwenstem. ‘Met wie spreek
ik?l hijgde ik terwijl ik de loodzware koffer de zomerdag in sleepte. ‘Miss Trylling,
hoofdstewardess. lk heh een taxi gebeld. Een blauwe Peugeot. Kun je onderweg naar
Cannes in Antibes bij twee winkels een pak uniformen halen? Hier zijn de adressen,
schrijf op!’ Deel 1, Deel 2